آسیب به نایبقهرمان جهان؛ هشدار جدی برای آینده کشتی نهاوند
درگیری فیزیکی در خانه کشتی نهاوند، منجر به آسیب دیدن سعید ابراهیمی نایبقهرمان جهان و مربی تیم ملی شد؛ حادثهای که نشان داد کشتی پرافتخار نهاوند، با سوءمدیریت، اختلافات داخلی و نبود زیرساختهای استاندارد، حتی از حرمت قهرمانان خود نیز محافظت نمیکند و زنگ خطری جدی برای آینده این رشته است.
گروه ورزشی:حادثه تلخ درگیری اخیر در خانه کشتی نهاوند بار دیگر نشان داد که این رشته پرافتخار در شهرستان، بهجای حرکت در مسیر حرفهای و رشد، گرفتار حاشیههایی شده که ریشه در بینظمی و ضعف مدیریت دارد. در این اتفاق تأسفبار، سعید ابراهیمی نایبقهرمان جهان و مربی تیم ملی کشتی جوانان، در حالی که فقط قصد آرام کردن فضا را داشت، مورد حمله قرار گرفت و از ناحیه گردن، صورت و دندانها آسیب دید و راهی بیمارستان شد.
ابراهیمی با تأسف از این برخورد غیرورزشی گفت:
«متأسفم که در محیط مقدس ورزش هیچ حرمت و احترامی نگه داشته نمیشود و آبروی کشتی را زیر سؤال میبرند. من فقط برای میانجیگری رفتم اما به جای احترام، مورد ضرب و جرح قرار گرفتم. آسیبهای شدیدی دیدم و دو دندانم شکست. انتظار دارم مسئولان به این موضوع ورود جدی کنند تا شأن قهرمانان و کشتی نهاوند بیشتر آسیب نبیند.»
این اتفاق فقط یک دعوای ساده نبود؛ زنگ خطر آشکاری برای کشتی نهاوند است. رشتهای که زمانی با نام قهرمانان بزرگی در سطح کشور میدرخشید، امروز با حواشی عجیب، اختلافات داخلی، نبود مدیریت مقتدر و زیرساختهای فرسوده دستوپنجه نرم میکند. سالنهای تمرین در شأن نام نهاوند نیست، امکانات سالهاست بهروز نشده و بخش مهمی از نارضایتیها به همین کمبودها بازمیگردد.
در حالی که کشتی نهاوند ظرفیت قهرمانپروری دارد، نبود نظم، اختلافات قدیمی، سلیقهمحوری، و مهمتر از همه ضعف جدی در مدیریت هیأت کشتی باعث شده انرژی مربیان و ورزشکاران بهجای پیشرفت، صرف درگیریهای بیثمر شود. اگر ساختار مدیریتی شفاف، مقتدر و منسجم بود، چنین حوادثی نه رخ میداد و نه اجازه پیدا میکرد فضای سالن کشتی تبدیل به میدان تنش و بیاحترامی شود.
سعید ابراهیمی تنها یک مربی یا قهرمان نیست؛ او یک سرمایه ملی است، امانتی که متعلق به تمام ایران است و سالها با تلاش، اخلاق و درخشش خود، آبروی ورزش کشور را حفظ کرده است. اکنون این امانت در دستان مسئولان، از جمله مدیرکل ورزش و جوانان استان همدان و ریاست هیأت کشتی استان، قرار دارد و باید با احترام، حمایت و تدبیر از آن نگهداری شود. وظیفهای که در قبال چنین سرمایهای نه فقط حرفهای، بلکه اخلاقی و انسانی است و باید بابت امانتداری صحیح آن از مدیران انتظار و مطالبه داشت.
در کنار مشکلات مدیریتی و زیرساختی، سکوت مرگبار رسانههای ورزشی نهاوند نیز به بحران کشتی این شهرستان دامن زده است. رسانههایی که به جای بازتاب واقعی مشکلات ورزشکاران، هیأت و سالنها، اغلب در خدمت مدیران و روابط عمومیها عمل میکنند و صدای مردم و جامعه کشتی را منتقل نمیکنند. این سکوت خبری باعث شده اختلافات داخلی، کمبود امکانات و رفتارهای غیراخلاقی حتی در مواجهه با نامداران و قهرمانان ملی، کمتر دیده شود و اقدامات اصلاحی ضروری با تأخیر یا بیتوجهی مواجه گردد. نتیجه آن، افزایش نارضایتی ورزشکاران، تضعیف اعتماد عمومی و از دست رفتن هویت واقعی کشتی نهاوند است.
رئیس هیأت کشتی نهاوند اعلام کرده که با اطلاع از حادثه، موضوع بلافاصله به نیروی انتظامی و مراجع قانونی ارجاع داده شد؛ اما سؤال اصلی این است که چرا اوضاع به مرحلهای رسیده که در سالن کشتی، مربی تیم ملی مورد ضربوشتم قرار میگیرد؟ چرا سالهاست اختلافات قدیمی و تنشهای شخصی سامان پیدا نمیکند؟ و چرا قهرمانان ارزشمند شهرستان، مانند سعید ابراهیمی، نهتنها حمایت نمیشوند، بلکه حتی در زادگاه خود با کملطفی و بیاحترامی روبهرو هستند؟
رئیس اداره ورزش و جوانان نهاوند نیز این رفتار را تخلف شخصی دانسته و وعده داده که پرونده در مسیر قانونی پیگیری میشود؛ اما واقعیت آن است که مشکل اصلی، فرد خطاکار نیست، ساختاری است که مدیریت آن توان جلوگیری از چنین اتفاقاتی را ندارد.
کشتی نهاوند با افتخارات جهانی و آسیاییاش هنوز هم میتواند به دوران اوج بازگردد، اما تنها در صورتی که مدیریت هیأت بازنگری شود، اختلافات حل شود، نظم و احترام به سالنها بازگردد و از سرمایههای انسانی ارزشمند همچون ابراهیمی حمایت واقعی صورت گیرد. حادثه اخیر یک هشدار جدی بود؛ هشداری که اگر شنیده نشود، آینده این رشته در نهاوند را بیش از امروز آسیبپذیر خواهد کرد.
