از روزهای طلایی تا نتایج ضعیف؛ پایان صبر جامعه کشتی نهاوند
نهاوند یکی از خاستگاههای مهم و قدیمی کشتی در استان همدان و غرب کشور است؛ شهری که از دل سالنهای کوچک و امکانات محدود، قهرمانانی برخاستند که نامشان هنوز در حافظه جامعه ورزش جاودانه مانده است. نسلهای پیدرپی، از میدانهای استانی تا رقابتهای ملی، کشتی نهاوند را به عنوان هویت ورزشی این شهرستان تثبیت کردهاند. سالها این شهر محل ظهور مدالآورانی بود که درخشش آنان حتی مربیان افسانهای چون منصور برزگر، محسن فرهوحشی، غدیر نخودچی، برادران محبی و دیگر نامداران کشتی ایران را شگفتزده میکرد.
نهاوند با تلاشهای مربی نامدار، زندهیاد پهلوان فرامرز سماوات و همراهی افرادی همچون عزیز سیف، تورج ظفری و مدیریت مؤثر نعمت رضایی، نخستین گامهای بزرگ خود را با قهرمانی پهلوان مجتبی خدارحمی در بازیهای آسیایی برداشت. در ادامه، ستارهای چون مهرداد سعدینژاد، عیار کشتی نهاوند را جهانی کرد. او در ۱۹سالگی و با وجود حقخوری آشکار، به عنوان ورزشکار ذخیره المپیک بارسلونا انتخاب شد تا نخستین نهاوندی و همدانی باشد که پا به آوردگاه المپیک میگذارد.
سعدینژاد با هدایت فرامرز سماوات در وزنهای ۶۸ و ۷۴ کیلو، بر کشتی ایران ریاست میکرد و در کنار او، سعید کولیوند –کشتیگیر محجوب و کمحاشیه– با شکست چهرههایی چون غلامرضا محمدی، محمد طلایی، حسینی و ناصر زینلنیا، پایگاه کشتی نهاوند را بیش از پیش تثبیت کرد. قهرمانانی مانند رامین درویشی، علیرضا صفاری، وحید و علی مومیوند، وحید محمودی و دیگر کشتیگیران نیز این مسیر پرافتخار را ادامه دادند.
نسل بعدی با نامهایی همچون مرحوم بابک درویشی، محمد رضایی، حمید سیفی و برادران کمروند شکل گرفت؛ اما درخشش بیبدیل این سالها در ستارهای به اوج رسید که هنوز جامعه کشتی برای دیدن فنون زیبایش حسرت میخورد: سعید ابراهیمی، تنها دارنده مدال جهانی بزرگسالان در تاریخ کشتی نهاوند.
با وجود چنین پیشینه درخشانی، آنچه امروز از کشتی نهاوند دیده میشود هیچ سنخیتی با گذشته پرافتخار آن ندارد. خروجی سالهای اخیر، نمود آشکار یک سقوط نگرانکننده است؛ سقوطی که بسیاری آن را «وضعیت قرمز» این رشته میدانند.
اخیرا مسابقات کشتی بزرگسالان استان در شرایطی جمعه به میزبانی همدان برگزار شد که فارغ از سطح کیفیِ پائین کشتیها، عملکرد ضعیف و دور از باور نهاوند به عنوان یکی از قطبهای اصلی ورزش اول استان، موجبات ناراحتی بزرگان و اهالی کشتی را فراهم کرده است.
سالن کارگران شهر همدان در شرایطی جمعه میزبان مسابقات کشتی بزرگسالان استان بود که حتی قهرمانی ملایر هم نتوانست از اعترافات سعید گودرزی عضو کمیته فنی مسابقات پیرامون سطح نهچندان قابل قبول کشتیگیران جلوگیری کند. اتفاقی که بهنظر میرسد کار استان را در مسابقات کشوری دشوارتر از قبل رقم بزند.
اما تلختر از این موضوع، کارنامه آزاردهنده نهاوندیها بود. جایی که این شهرستان حتی روی سکو هم نرفت و پائینتر از ملایر، همدان و تویسرکان در رده چهارم قرار گرفت تا زنگ خطر بهصورت کاملا جدی برای این خطه پرآوازه در کشتی به صدا در بیاید.
بحران مدیریتی، بیبرنامگی و زیرساختهای رها شده
جامعه کشتی نهاوند از وضعیت فعلی بهشدت ناراضی است. ضعف مدیریتی دو دهه گذشته، نبود برنامهریزی مدون و کمتوجهی به زیرساختها، این رشته را به مرز خطر رسانده است. مربیان و ورزشکاران بارها دغدغههای خود را مطرح کردهاند اما نتیجهای عملی دیده نشده است.
در کنار همه این ضعفها، وضعیت زیرساختهای بهداشتی سالنهای کشتی نهاوند بهمعنای واقعی کلمه اسفناک است؛
سرویسهای بهداشتی در شرایطی نامناسب و شرمآور قرار دارند،
دوش حمام یا وجود ندارد یا غیرقابل استفاده است،
رعایت نکردن ابتداییترین اصول بهداشت، سلامت ورزشکاران را تهدید میکند،
و تشکهای کشتی در وضعیت افتضاح، فرسوده و کاملاً غیر استاندارد هستند.
چنین شرایطی نهتنها زیبنده نام نهاوند نیست، بلکه با تاریخ پرافتخار کشتی این شهر فاصلهای تلخ و آزاردهنده دارد.
مطالبه جدی: تغییر مدیریت هیأت کشتی نهاوند
مردم، قهرمانان و پیشکسوتان معتقدند سرعت تولید مشکل در کشتی نهاوند از سرعت رسیدگی به آن بیشتر شده است؛ و در سکوت رسانههایی که کمتر از حد انتظار به این مسائل پرداختهاند، بسیاری از مشکلات روی هم تلنبار شده است.
جامعه کشتی اکنون یک مطالبه کاملاً روشن دارد:
رئیس تازهنفس اداره ورزش و جوانان نهاوند باید هر چه سریعتر مدیریت هیأت کشتی نهاوند را تغییر دهد.
ساختار فعلی نه انگیزه و نه توان مدیریت بحران را دارد و یک تصمیم قاطع میتواند نقطه آغاز اصلاحات باشد.
لزوم نشست فوری و بازدید میدانی
فرماندار نهاوند نیز نقش مهمی در عبور از این وضعیت دارد. تشکیل یک نشست تخصصی فوری با حضور پیشکسوتان، مربیان، قهرمانان و اعضای تیمها تنها راه بررسی صادقانه مشکلات است. بدون شنیدن صدای بدنه اصلی کشتی، هیچ نسخه درمانی اثربخشی نوشته نخواهد شد.
همچنین، بازدید میدانی فوری و دقیق از:
سالنهای تمرین
تشکها
امکانات
تجهیزات
و کمبودهای زیرساختی
باید بهعنوان یک ضرورت فوری در دستور کار قرار گیرد تا مجموعهای از کاستیهای خاکخورده و رها شده به شکل رسمی ثبت و وارد فرآیند اصلاح شود.
ادامه وضع موجود، نتیجهای جز خروج تدریجی استعدادها، افت بیشتر نتایج رقابتی و خاموش شدن هویت ورزشی نهاوند نخواهد داشت. صدای مطالبهگری امروز کشتی نهاوند، هشداری جدی برای همه مسئولان است؛ هشداری برای بازگشت به ریشهها، شنیدن صدای دلسوزان و آغاز تغییرات واقعی.امید میرود با تصمیمهای قاطع، اصلاح مدیریت، همافزایی پیشکسوتان و ترمیم فوری زیرساختها –بهویژه در حوزه بهداشت سالنها و تشکهای استاندارد– آغاز مسیری جدید باشد تا کشتی نهاوند دوباره به جایگاه شایسته خود بازگردد.
نویسنده: اشکان بحیرایی
پایگاه خبری آوای گرین
